Owady zwalczane przy pomocy preparatu
GETOX ULTRA

Pluskwa (Cimex lectularius)

Opis ogólny

Każdy dom może być zasiedlony przez pluskwy, a porażenie na ogół związane jest z niskim poziomem higieny. Dlatego pluskwy kojarzone są z warunkami przeludnienia, biedy i braku higieny. Dorosłe osobniki długości 5 mm, koloru czerwono-brązowego, po najedzeniu stają się purpurowe; czułki dobrze rozwinięte cztero członowe. Oczy wyraźne, czarne, pojedyncze. Stopy z pazurkami, mogą się wspinać po chropowatych powierzchniach (np. po ścianach). Podstawowym gospodarzem jest człowiek, jednak może pasożytować także na stałocieplnych zwierzętach. Znajdowana w siedliskach człowieka na całym świecie. Dorosłe pluskwy jak i nimfy podobnie żyją przez większość czasu kryjąc się w szczelinach, a wychodzą nocą. Zwykle zaraz o zmroku żerują wysysając krew swoich żywicieli. Ich kryjówki są w pobliżu śpiących gospodarzy: w ramach łóżek i w materacach, w meblach, za boazerią, pod tapetami, wszędzie gdzie jest ciemno w czasie dnia.

Biologia, rozwój

Po wylęgu dorosła pluskwa składa po 2-3 jaja dziennie do końca swojego życia. Jaja przyklejane są do podłoża, często w dużych ilościach. Jaja są matowe, perłowo-białe. Płodność wynosi od 150 do 345 jaj. Wylęgłe z jaj nimfy mają długość nieco ponad 1 mm i jak wszystkie kolejne stadia są podobne do dorosłych, różnią się tylko kolorem i wielkością. Młode nimfy mają bardziej bursztynowy kolor, w porównaniu do ciemno brązowych dorosłych. Szybkość rozwoju od jaja do dorosłego osobnika oraz długość życia zależą od temperatury i warunków pokarmowych. Przy częstym żerowaniu i przy normalnej temperaturze pokojowej (ok. 18­-20°C) dorosłe żyją 9-18 miesięcy, rozwój jaja trwa 10-20 dni, a całkowity cykl rozwojowy 9-18 tygodni. Na ogół nimfy żerują co 10 dni, a dorosłe co tydzień.

Pchła (Siphonaptera)

Opis ogólny

Dorosłe pchły żyją wyłącznie jako pasożyty zwierząt stałocieplnych, szczególnie ssaków, chociaż także mogą atakować ptaki. Wykazują preferencję do określonych gospodarzy, jednak, jeżeli ich zabraknie, atakują także inne zwierzęta. Pchła kocia atakuje różne ssaki i ptaki. Porażenia przez pchłę ludzką są w tej chwili raczej wyjątkowe. Znaczenie pchły kociej i psiej wiąże się z częstym utrzymywaniem w mieszkaniach zwierząt i nie dokładnym czyszczeniem ich legowisk. Pokrywanie podłóg wykładzinami także ułatwia rozwój larw pcheł w mieszkaniach, a centralne ogrzewanie zapewnia idealne warunki cieplne. Dorosłe owady długości 1-8 mm, brązowawe, ciało bocznie spłaszczone, ze szczecinkami skierowanymi ku tyłowi; redukcja lub zanik oczu. Narządy gębowe gryzące; brak skrzydeł, nogi silnie umięśnione z tylnymi członami przystosowanymi do skakania.
Biologia, rozwój

Jaja pcheł mają długość około 0,5 mm, są owalne, perlistobiałe i są składane w futro, pierze gospodarza lub w jego gniazda czy legowiska. Po każdym pobraniu krwi samica składa cztery do ośmiu jaj, może złożyć od 800 do 1000 jaj w ciągu życia, które może trwać do 2 lat. Larwy lęgną się po około tygodniu. Legowisko kota może żywić 8000 larw i 2000 dorosłych pcheł. Po 2-3 tygodniach larwy osiągają 5 mm długości, przędą jedwabny kokon i w nim się przepoczwarczają. Pojawiający się w pobliżu gospodarz stymuluje pojawienie się dorosłej pchły. Rozwój pokolenia trwa normalnie około 4 tygodni, lecz przy niższych temperaturach może się znacznie przedłużać.

Owady zwalczane przy pomocy preparatu
GETOX Karakill

Prusak (Blattella germanica)

Opis ogólny

Prusak zwany także francuzem, żółtym karaluchem, karakonem, karaczanem perskim, persakiem, pochodzi z południowej Azji. Dorosłe osobniki długości 10-15 mm, koloru żółto-brązowego z dwoma podłużnymi, ciemnymi paskami na przedtułowiu. Samica nieco większa od samca. Na końcu wyraźnie segmentowanego odwłoka wyrastają pierwotne wyrostki zwane cerci. Zarówno samiec jak i samica mają dobrze rozwinięte skrzydła, ale nie latają aktywnie. Aparat gębowy gryzący. Odnóża zaopatrzone w przylgi i pazurki umożliwiają poruszanie się tych owadów po gładkich powierzchniach.

Biologia, rozwój

Po około 10 dniach od przeobrażenia się w stadium dorosłe, następuje kopulacja – u samicy na ogół tylko jeden raz w ciągu całego życia, produkuje ona w odstępach miesięcznych 4-8 ootek z jajami. Każda ooteka długości 6mm dobrze chroni 30-35 jaj. Samica nosi ooteki do czasu wylęgu nimf – w zależności od temperatury od 2,5 do 4 tygodni. Tuż przed wylęgiem chowa je w pobliżu pożywienia dla nimf, które po wykluciu przechodzą 5-7 linień, aż osiągną stadium dorosłego karaczana. Okres ten trwa w zależności od temperatury od 40 dni ( przy 30o C) do 170 dni (przy 22oC). Dorosłe osobniki żyją średnio od 4 do 6 miesięcy. Samice żyją dłużej od samców. W ciągu dnia prusaki ukrywają się w szczelinach i szparach ścian oraz podłóg, najchętniej w pomieszczeniach ciepłych, wilgotnych. Wychodzą na żer w nocy. Jeżeli spotykane są także w ciągu dnia to oznacza, że mamy do czynienia z bardzo dużą populacją tych owadów. Prusaki są wszystkożerne, w ich diecie można znaleźć szeroką gamę artykułów spożywczych: buraki, marchew, ziemniaki, kapustę, wszelkie owoce, słodycze, czekolady, pieczywo, mięsa, tłuszcze oraz odpadki artykułów spożywczych. Preferują pokarm miękki i wilgotny, nie pogardzą papierem, watą, kałem, padliną i martwymi owadami. Prusaki nie są wrażliwe na głód, mogą przetrwać bez jedzenia nawet 40 dni. Samice noszące kokon prawie w ogóle się nie odżywiają.

Karaczan wschodni (Blatta orientalis)

Opis ogólny

Karaczan wschodni zwany również karaluchem lub szwabem jest owadem znacznie większym od prusaka. Dorosłe osobniki o długości 20-28 mm są koloru ciemno-brązowego, niemal czarnego. Samiec jest mniejszy od samicy. Samica i samiec różnią się budową skrzydeł. U samca nakrywają one dwie trzecie odwłoka, natomiast u samicy są szczątkowe. Ze względu na bardzo zredukowane poduszeczki na stopach dorosłe osobniki słabo poruszają się po gładkich pionowych powierzchniach. Z tego powodu owad ten znajdowany jest głównie na powierzchniach poziomych. B. orientalis preferuje niższe temperatury od prusaka.

Biologia, rozwój

Samica składa jaja w kokony w terminie dwóch tygodni po ostatecznym przeobrażeniu się w osobnika dorosłego. W ciągu swojego życia (maksymalnie do 1 roku, przeciętnie 4,5 miesiąca) składa 5 do 10 ootek z jajami. Kokony są grubościenne, odporne na warunki zewnętrzne, długości około 12 mm, każdy zawiera do 16 jaj. Umieszczane są w miejscach ciemnych i wilgotnych, mogą być zagrzebywane w piasku lub okrywane szczątkami z otoczenia. Mlecznobiałe nimfy lęgną się po 6-12 tygodniach. W kilka godzin po wylęgu larwy żółkną by po kolejnych linieniach osiągnąć barwę ciemnobrązową, prawie czarną. Nimfy linieją 7-10 razy, w zależności od temperatury i wilgotności może to trwać od 10 miesięcy ( w temperaturze 30°C i przy dużej wilgotności) do 4 lat. Samice mają więcej stadiów larwalnych od samców. Z każdym kolejnym linieniem rozwijają się skrzydła, czułki (u nimf krótsze niż u osobników dorosłych) i cerci. Karaluchy wrażliwe są na działanie niskiej temperatury, a jeszcze bardziej na brak wody i małą wilgotność powietrza. Podobnie jak prusaki aktywne są nocą. W ciągu dnia kryją się w różnych szparach i szczelinach. Sposobem odżywiania nie różnią się od prusaków.

Mrówka faraona (Monomorium pharaonis)

Opis ogólny

Mrówki faraona pochodzą ze strefy tropikalnej. Rozwleczone wraz z rozwojem handlu są teraz szeroko rozpowszechnione. W rejonach o klimacie umiarkowanym, ze względu na wymagania cieplne i wilgotnościowe, ich bytowanie ograniczone jest do pomieszczeń. Mrówki faraona można znaleźć w bardzo różnych miejscach: w domach mieszkalnych, hotelach, szpitalach, biurach, zasiedlają budynki z produktami spożywczymi, ogrody zoologiczne i statki. W klimacie ciepłym występują na otwartych przestrzeniach. Robotnice długości 1,5 -2 mm, żółto-brązowe, niekiedy z brązowym odwłokiem. Czułki składają się z 12 członów, a na końcu buławka zbudowana z 3 członów. Dobrze rozwinięte czarne oczy. Stosunkowo mały odwłok. Samce długości 3 mm, czarne, uskrzydlone, lecz nie latają. Królowe 3,6-5 mm długości, ciemno-czerwone, uskrzydlone, nie latają. Mrówki skrzydła tracą zaraz po kopulacji.

Biologia, rozwój

Nowe kolonie są tworzone przez pączkowanie. Przyczyną tworzenia nowej kolonii może być niepokojenie gniazd. Nowe gniazda mogą tworzyć robotnice. Robotnice przenoszą larwy do nowych miejsc i tam tworzone są królowe i samce. Robotnice dostarczają pożywienie dla kolonii i utrzymują mrowisko. Tylko 5-10% mrówek zajętych jest poszukiwaniem pożywienia. Płodne samce i samice rozwijają się z dobrze odżywianych larw. W przypadku mrówek faraona nie widać nigdy lecących rojów; kopulacja następuje w gnieździe i w szparach budynków. Każda królowa produkuje do 350 jaj. Po około tygodniu lęgną się beznogie larwy, karmione przez królowe i pozostające pod opieką robotnic. Rozwój larwy trwa około 3 tygodni. Stadium poczwarki trwa około 9 dni. Cykl rozwojowy od jaja do imago trwa, w zależności od temperatury, około 40 dni.

Rybik cukrowy (Lapisma saccharina)

Opis ogólny

Owady długości 12-19mm , bezskrzydłe z ciałem spłaszczonym, kształtem przypominające łzę, marchewkę lub rybę, zwężające się od przodu ku tyłowi. Generalnie pokryty drobnymi łuseczkami. Kolor od jasno srebrnego do prawie czarnego z charakterystycznym metalicznym połyskiem. Czułki długie, nitkowate. Na tyle, na końcu 11 segmentowego odwłoka 2 szczecinowate wyrostki rylcowe (cerci) i dodatkowy dłuższy wyrostek zwany nicią odwłokową. Aparat gębowy typu gryzącego.

Biologia, rozwój

Samica rybika cukrowego składa dziennie 1-3 jaj umieszczając je w szczelinach i pęknięciach, pod różnymi przedmiotami lub bezpośrednio na powierzchnie. W ciągu życia może złożyć do 100 drobnych biało- żółtych jaj. Do wyklucia potrzebują temperatury 22-32oC dosyć wysokiej wilgotności na poziomie 50-75%. Rozwój jaja w tych warunkach może trwać do 43 dni. Następnie rozwija się 6-7 stadiów larwalnych. Całkowity rozwój do osobnika dorosłego w zależności od warunków może trwać 7 do 9 miesięcy. Samica osiąga dojrzałość płciową po 3-4 latach. Owady te długo żyją nawet do 8 lat. Rybiki prowadzą nocny tryb życia, unikają światła. Często spotykane są łazienkach, kuchniach, piekarniach i innych ciepłych i wilgotnych pomieszczeniach.